Απόφαση του Δικαστηρίου με Αναφορά στο Δικαίωμα Ακυρότητας Πράξεων των Κοινοτικών Οργάνων

Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου στην Υπόθεση 314/85, «Τα εθνικά δικαστήρια των οποίων οι αποφάσεις υπόκεινται σε ένδικα μέσα του εσωτερικού δικαίου μπορούν να εξετάζουν το κύρος κοινοτικής πράξεως και, αν κρίνουν αβάσιμους τους λόγους ακυρώσεως που επικαλούνται ενώπιόν τους οι διάδικοι, να απορρίπτουν τους λόγους αυτούς αποφαινόμενα ότι η πράξη είναι καθ’ όλα έγκυρη. Αντίθετα, τα εθνικά δικαστήρια, ανεξαρτήτως του αν οι αποφάσεις τους υπόκεινται ή όχι σε ένδικα μέσα του εσωτερικού δικαίου δεν είναι αρμόδια να αναγνωρίζουν τα ίδια την ακυρότητα των πράξεων των κοινοτικών οργάνων.
Η λύση αυτή επιβάλλεται, πρώτον, από την απαίτηση ομοιόμορφης εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου. Οι διαφορές μεταξύ των δικαστηρίων των κρατών-μελών όσον αφορά το κύρος των κοινοτικών πράξεων θα ήταν ικανές να διακυβεύσουν την ίδια την ενότητα της κοινοτικής έννομης τάξης και να θίξουν τη θεμελιώδη αρχή της ασφάλειας του δικαίου.
Επιβάλλεται, δεύτερον, από την αναγκαία συνοχή του συστήματος δικαστικής προστασίας το οποίο θεσπίστηκε με τη Συνθήκη». Συνεπώς, μόνο στο Δικαστήριο παρέχεται αποκλειστική αρμοδιότητα να κηρύσσει άκυρη μια πράξη κοινοτικού οργάνου, όπως και η αναγνώριση ακυρότητας των πράξεων σε περίπτωση που τεθεί ως ζήτημα ενώπιον εθνικού δικαστηρίου, στα πλαίσια συνοχής του συστήματος.
Τέλος, αναφέρεται ότι «Αυτή η κατανομή αρμοδιοτήτων μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να επιδέχεται εξαιρέσεις στην περίπτωση που, ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου εγείρεται ζήτημα κύρους μιας πράξεως στο πλαίσιο διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων».