Σύμβαση του Δουβλίνου

Σύμβαση για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους της ΕΕ που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου που υποβάλλεται σε κράτος- μέλος της ΕΕ.  Η Σύμβαση του Δουβλίνου υπογράφηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας στις 15 Ιουνίου 1990 και τέθηκε για πρώτη φορά σε ισχύ την 1η Σεπτεμβρίου 1997 για τους δώδεκα πρώτους υπογράφοντες. Η Συνθήκη έχει επεκταθεί και σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ και σε ορισμένες χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Σύμβαση του Δουβλίνου αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό αριθ. 343/2003 του Συμβουλίου (κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ). Η ισχύς του έληξε στις 16 Μαρτίου 2003. Ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ τέθηκε σε ισχύ τον Ιούλιο του 2013. Στόχος του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ είναι να διασφαλίσει την ταχεία πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου και την εξέταση αίτησης επί της ουσίας από μία και μόνο, σαφώς καθορισμένη χώρα της ΕΕ. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2020, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε το νέο σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο κατόπιν διαβουλεύσεων με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα κράτη μέλη και διάφορα ενδιαφερόμενα μέρη. Το νέο σύμφωνο καλύπτει όλα τα διάφορα στοιχεία που απαιτούνται για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση της μετανάστευσης. Ειδικότερα, το νέο σύμφωνο αναγνωρίζει ότι κανένα κράτος μέλος δεν θα πρέπει να φέρει δυσανάλογη ευθύνη και ότι όλα τα κράτη μέλη θα πρέπει να συμβάλλουν στην αλληλεγγύη σε συνεχή βάση.