23 Ιουλίου

Η Συνθήκη των Παρισίων εγκαθιδρύει την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, η οποία αποσκοπεί στη δημιουργία κοινής αγοράς για τον άνθρακα και τον χάλυβα με απώτερο στόχο την αποφυγή μελλοντικών συγκρούσεων για τους πολύτιμους αυτούς πόρους.
Η ΕΚΑΧ αποτελεί πρόδρομο των μεταγενέστερων ευρωπαϊκών οργανισμών.
Ιδρυτικά μέλη της Κοινότητας είναι το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες και η Δυτική Γερμανία.
Βάσει της Συνθήκης συστήνεται Κοινή Συνέλευση «αντιπροσώπων του λαού».
Η Συνθήκη ΕΚΑΧ, η οποία έληξε το 2002, αποτελεί την πρώτη ιδρυτική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Πραγματοποιήθηκε τελετή με την ευκαιρία της λήξης της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, 35 χρόνια μετά τη συγχώνευση των Θεσμών (1967) και των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Για να σηματοδοτήσει το γεγονός, ο Romano Prodi, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκφώνησε ομιλία στο Συμπόσιο «Ιστορία και Μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης», που πραγματοποιήθηκε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ).

Στις 23 Ιουλίου 2007, ο José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, άνοιξε τη Διακυβερνητική Διάσκεψη που αποφασίστηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 21ης και 22ας Ιουνίου 2007. Η ακριβής εντολή ήταν να καταρτιστεί μια Μεταρρυθμιστική Συνθήκη για την τροποποίηση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η τροποποίηση των συνθηκών απαιτεί συμφωνία με ομοφωνία όλων των κρατών-μελών. Πριν τεθεί σε ισχύ μια νέα συνθήκη, είναι επίσης απαραίτητο να την επικυρώσουν όλα τα κράτη-μέλη, σύμφωνα με τις δικές τους εθνικές διαδικασίες. Με την πάροδο του χρόνου πραγματοποιήθηκαν αρκετές Διακυβερνητικές Διασκέψεις. Είχαν ως αποτέλεσμα διάφορες τροποποιητικές συνθήκες, ιδίως την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986), τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (1992), τη Συνθήκη του Άμστερνταμ (1997) και τη Συνθήκη της Νίκαιας (2001).