Πρωτεργάτης στο δρόμο για τη δημιουργία της ενιαίας αγοράς. Ολλανδός πολιτικός και διπλωμάτης, ο Johan Willem Beyen έπεισε τους Ευρωπαίους ηγέτες να αποδεχτούν το σχέδιό του για πλήρη οικονομική συνεργασία.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν ο Beyen ανέπτυσσε την πρότασή του για τελωνειακή ένωση, αντιλαμβανόταν τη δυσκολία του να πείσει τις απρόθυμες πολιτικές δυνάμεις στην πατρίδα του, τις Κάτω Χώρες, καθώς και στην υπόλοιπη Ευρώπη, για μεγαλύτερο βαθμό ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πολλοί ηγέτες ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στην ιδέα της περαιτέρω ολοκλήρωσης μετά την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, ιδίως ως προς την οικονομία. Ωστόσο ο Beyen επέμεινε· πίστευε ότι είχε έρθει η στιγμή να ασκηθούν πιέσεις για ακόμη μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών.
Κεντρικός άξονας του σχεδίου του Beyen ήταν η ιδέα πως ήταν απαραίτητη η εκτενέστερη οικονομική συνεργασία, που δεν θα περιοριζόταν στον τομέα του άνθρακα και του χάλυβα. Ήταν απαραίτητη μια κοινή αγορά για όλους τους τομείς, με βάση το πρότυπο της Σύμβασης Μπενελούξ, που υπεγράφη το 1944 μεταξύ του Βελγίου, των Κάτω Χωρών και του Λουξεμβούργου. Ο Beyen παρουσίασε το «σχέδιο Beyen» στη διάσκεψη της Μεσσήνης το 1955, προωθώντας την ιδέα ότι δεν ήταν εφικτό να επιτευχθεί πολιτική ενότητα χωρίς κοινή αγορά που θα εμπεριείχε έναν βαθμό κοινής ευθύνης για την οικονομική και την κοινωνική πολιτική. Το σχέδιο Beyen έγινε δεκτό, με αποτέλεσμα τον Μάρτιο του 1957 έξι χώρες να υπογράψουν τις Συνθήκες της Ρώμης, με τις οποίες ιδρύθηκαν η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και η Ευρατόμ.
