Πεπεισμένος Ευρωπαίος φεντεραλιστής, ο Sicco Mansholt οραματίστηκε μια κοινή γεωργική πολιτική για την Ευρώπη. Το 1950 κατάρτισε σχέδιο για μια κοινή αγορά γεωργικών προϊόντων στην Ευρώπη, με μια υπερεθνική διοικητική δομή. Το σχέδιο αυτό, μολονότι τότε δεν γνώρισε επιτυχία, αναβίωσε αργότερα και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη γεωργική πολιτική της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας.
Ο Mansholt βρήκε την ευκαιρία να προωθήσει τα σχέδιά του για μια κοινή πολιτική, όταν ανέλαβε τα καθήκοντα του επιτρόπου αρμόδιου για θέματα γεωργίας στην πρώτη Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 1958.
Ως μέλος της ολλανδικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Mansholt έγινε μάρτυρας της φρίκης του λιμού που μάστισε τις Κάτω Χώρες στα τέλη του πολέμου. Μετά την απελευθέρωση των Κάτω Χωρών, δεσμεύτηκε να εργαστεί άοκνα για να μην βιώσει η Ευρώπη ποτέ πια ούτε πόλεμο ούτε ανέχεια.
Ο Mansholt μεγάλωσε σε αγρόκτημα και αξιοποίησε τις εμπειρίες του στο πλαίσιο του ρόλου του ως υπουργού Γεωργίας στην ολλανδική μεταπολεμική κυβέρνηση. Λόγω της δεινής έλλειψης τροφίμων και της κρίσης που ελλόχευε, έλαβε ορισμένα μέτρα για την ταχεία αποκατάσταση των επισιτιστικών πόρων. Θέσπισε κατώτατες τιμές για τα σημαντικότερα γεωργικά προϊόντα, ενώ ταυτόχρονα επέβαλε φόρους στις εισαγωγές και εφάρμοσε μέτρα στήριξης των εξαγωγών. Ήταν πεπεισμένος ότι ολόκληρη η Ευρώπη έπρεπε να αποκτήσει αυτάρκεια και ότι θα έπρεπε να διασφαλιστεί η σταθερή προσφορά οικονομικά προσιτών τροφίμων για όλους.
